Volg ons op:|follow us at:

Vanuit plan is consortium De Moderne Kuip opgericht en is er -op de achtergrond- verder gewerkt aan het plan.
Stichting Red De Kuip blijft onafhankelijk bestaan naast dit consortium.

Nieuws

Hier vindt je alle nieuwsberichten van de afgelopen tijd.

"Van De Kuip blijf je dus met je tengels af"

datum: 26 - 08 - 12

Bron: AD / lunaticnews - Renate Verhoofstad is columniste voor het Algemeen Dagblad en in haar column van vandaag over De Kuip, slaat de spijker op zijn kop.

Ik mag graag langs de Kuip rijden, op een zonnige lentedag. En dan denk ik aan die keer dat wijlen doelman Frans de Munck naast me in de bijrijderstoel zat en de Zwarte panter onderweg van Arnhem naar Rotterdam over het plotselinge overlijden van zijn dochter begon.

De tranen sprongen in zijn ogen. En toen ook bij mij. Totdat de contouren van een glimmende Kuip zichtbaar werden aan de horizon – niet eens zijn eigen stadion – en er een glimlach doorbrak op zijn gelaat. Denkend aan die ene legendarische Derby der Lage Landen of die keer dat de keeper met Fortuna ’54 in een ramvolle Kuip de KNVB-beker won.

Of ik zie wielrenner Wim van Est weer in foetus-houding op de massagetafel liggen, tijdens de opnames voor VPRO’s Sportpaleis de Jong. Met die vlezige roze dijenkletsers van hem in de lucht. En hij maar lullen in onverstaanbaar West-Brabants dialect. En ik maar toekijken vanaf een stoeltje in de hoek. In een van de oude kleedkamers van de Kuip, die tot de renovatie van het stadion in 1994, als twee niertjes in de buik van de Olympiatribune waren gelegen. Daar waar Feyenoorders van naam en faam ooit de veters van hun kicksen strikten en heel wat kuiten door verzorger Gerard Meijer in de tijgerbalsem werden gezet.

Naar moderne maatstaven was het een hok van niets. Vergane glorie. Maar ik vond de oldskool kleedkamer een museumstuk om je vingers bij af te likken. Met licht- en donkerblauwe tegeltjes tegen de wand, waarvan er hier en daar een ontbrak. Als je tussen de opnames door even de binnenkant van je ogen bekeek, zag je John de Wolf weer zitten. Met zijn beroemde mat en in blote gat in bad. Of Coentje en Willem samen in de hoek, genietend van de overwinning op AC Milan, in de geur van zweet en plaggen vers gras.

Deze week werd in Rotterdam de 75ste verjaardag van de Kuip gevierd. Maar de kaarsjes op de taart waren amper gedoofd of Feyenoord-directeur Eric Gudde begon in deze krant weer over een nieuw te bouwen voetbaltempel; noodzakelijk om club en Rotterdam als topsportstad te kunnen profileren: ‘Een stadion waar club en stad weer decennialang trots op kunnen zijn’.

Maar nu vráág ik je. Stadion Feyenoord ís al decennialang de trots van Rotterdam; in 1937 dankzij man- en paardenkracht herrezen en ten doop gehouden op voor Feyenoorders inmiddels heilige voetbalgrond. Sinds de eerste paal wist het stadion de tand des tijds te doorstaan, werd een oorlog en menig verbouwing overleefd. En dan zou de toekomst nu niet op ons wachten?

Het zal allemaal best, met die betere afzet- en exploitatiemogelijkheden op een andere plek. Ik vond Guddes verhaal persoonlijk klinken als vloeken in de kerk. De Kuip is een monument van bijna heilige proporties; daar speelden zich ooit voetbalwonderen af. En af en toe een meeslepend drama, zoals het in een theater ook hoort. De Kuip is een beetje van ons allemaal; een plek waar voor altijd een belangrijk deel van de Nederlandse- en Rotterdamse voetbalgeschiedenis hoort te worden geconserveerd.

Daar blijf je met je tengels dus van af.

En dan hoor je een column als deze te eindigen met een gepast driewerf hoera!

Bron en/of auteur: Lunaticnews (door Renate Verhoofstad)

Bekijk ook:


Aanmelden nieuwsbrief

Gebruik onderstaand formulier om je aan te melden voor de nieuwsbrief:

Bekijk ook: Moderne-Kuip.nl en De-Nieuwe-Kuip.nl

65 ms