Het Feyenoord stadion en Besix / Reddekuip
datum: 24 - 06 - 14
Medio 2012 kwamen er berichten in de publiciteit dat men van plan zou zijn een geheel nieuw stadion te bouwen voor Feyenoord. De Kuip zou niet langer gebruikt worden, leeg staan of nog erger: worden afgebroken. Feyenoord supporter Erwin Eekelaar en Modernisme-kennerarchitect Joris Molenaar stoorden zich zodanig aan dat bericht dat ze een tegenactie bedachten. Er werden meer medestanders gezocht en daaruit ontstond onvrede onder een steeds grotere groep Feyenoord liefhebbers. Doel van hun gedachten: de Kuip laten doorfunctioneren als voetbalstadion in plaats van nieuwbouw.
Natuurlijk zouden er aanpassingen nodig zijn, uitbreidingen en een upgrading aan de moderne eisen en verwachtingen. Er werd zelfs een aansprekende geuzennaam bedacht voor die ideële groep verontwaardigde supporters: ‘Reddekuip’. Er kwamen 19.000 handtekeningen. Het zou een naam blijken die een sterk merk werd in de hierna volgende twee jaar.Het eerste jaar maakten architect Joris Molenaar, ingenieursbureau IOB en constructeur Arie Krijgsman een plan ‘De Kuip 3.0’ dat eind 2012 werd overhandigd aan Feyenoord. Inmiddels was Reddekuip formeel als stichting met alle rechten opgericht.
De onwil aan de zijde van Feyenoord hield aan. Haar voorkeur bleef de nieuwbouw van Volker Wessels geraamd op 365 miljoen Euro. Om meer steun en realiteitswaarde aan te tonen verzocht Erik Scheffers van Besix om aansluiting bij Reddekuip. Door Besix werden aanvankelijk op de achtergrond de calculaties van Reddekuip gecontroleerd. Hoogte 117 miljoen. Feyenoord vroeg aan de Rotterdamse Gemeenteraad via B&W voor het nieuwbouwplan een garantie van 162 miljoen. Dat verzoek leed politieke schipbreuk op de raadsvergadering van 11 juli 2013. Dat was in feite een overwinning van Reddekuip. De politiek zou nieuwbouw met zijn hoge kosten niet meer steunen.Echter van een open communicatie tussen Feyenoord en Reddekuip was nog geen sprake.
Na veel intern beraad herpakte Feyenoord zich en stelde een troika van 3 wijze en ervaren mannen aan die de opdracht kregen de beste oplossing voor Feyenoord te analyseren en te adviseren. Reddekuip meldde zich aan, in een consortium met Besix en kreeg toegang. Het plan werd verfijnd, de kostprijs, inmiddels opgelopen tot 141 miljoen vanwege extra eisen, werd vergezeld van exploitatie-inzichten. Er werd ook deelname in de financiering gevraagd, waarmee Besix zich bezig zou gaan houden. In totaal werden er 14 plannen voorgelegd aan het troika. Die werden serieus bestudeerd.
Begin april 2014 kondigde het troika aan dat de finale zou gaan tussen het plan van Reddekuip / Besixen het plan van BAM. Maximaal 200 miljoen en veel extra eisen. De potloodpunten werden nu nogmaals geslepen. Veel positieve gesprekken met het troika werden gevoerd over een vergroot plan, een schuifdak, 70.000 stoelen en exploitatieopties. Langzamerhand kantelde in de laatste weken het evenwicht in het aanbiedingsconsortium in de richting van Besix. Reddekuip had weliswaar de naam, maar slechts een heel bescheiden aandeel in de kostprijs als ontwerp- en engineeringhonorarium. Er werd gesproken over indicaties voor een succesvol eindbod. De directie van Besix stelde de finale prijs vast aan de hand van overwegingen uit voorgaande gesprekken.
Na een week kwam op 1 mei de uitspraak van het troika: de twee ingediende prijzen waren ongeveer even hoog. Het voordeel van de BAM als huisaannemer van Feyenoord is echter goed benut. Met een gedetailleerde technische uitwerking hebben ze het verschil gemaakt ten opzichte van het ontwerp en de inmiddels (ook in de ogen van Feyenoord) gegroeide reputatie van Besix en Reddekuip. Grote teleurstelling na maanden hard werken. Voor Besix ging een groot project verloren. Voor Reddekuip was er de troostprijs van het redden van De Kuip.
