Nieuws

Ze hebben hun doel immers bereikt, dwars tegen de stroom in: De Erkenning dat het wel degelijk mogelijk is om de oude vertrouwde Kuip (1937) te moderniseren, zonder daarbij de sportieve en financiële toekomst van Feyenoord te frustreren. Sterker: het winnende BAM-consortium dankt de gisteren gepresenteerde 'vernieuwbouwopdracht' vooral aan het doorzettingsvermogen van de vastbesloten initiatiefgroep, geformeerd rond de Rotterdamse architect Joris Molenaar, software-ondernemer Erwin Eekelaar en landschapsarchitect Adriaan Geuze.

Had het drietal voortijdig de handdoek geworpen, dan was de kans immers groot geweest dat alsnog de roekeloze avonturiers aan de haal waren gegaan met hun idylle aan de Maas, met alle risico's voor de Rotterdamse belastingbetaler van dien. "Een hele grote bos bloemen is wel het minste wat Bam verschuldigd is aan Red De Kuip" zei D66-raadslid Jos Verveen gisteren.

Als Marc de Vreede verstandig is -en die indruk wekt de Bam-directeur Utiliteitsbouw wel- dan gaat hij snel op de koffie bij de pioneers, die zich gisteren uitermate sportieve verliezers toonden. Tien tegen één dat ze zijn vernieuwbouwplan verder weten te verfijnen.

De ironie is dat uitgerekend de aanvankelijk uiterst sceptische clubleiding van Feyenoord was die Red De Kuip de vleugels gaf. Door Molenaar en de zijnen af te schilderen als een stel dagdromende hobbyisten voorzag met name stadiondirecteur Jan van Merwijk zijn kwelgeesten van de broodnodige brandstof. Een groot deel van het legioen, emotioneel verknocht aan de monumentale voetbaltempel uit 1937, omarmde de actiegroep als reddende engel.

Ook de Rotterdamse politiek raakte gaandeweg steeds meer onder de indruk. De afwijzing van Het Nieuwe Stadion, onder aanvoering van de aanstaande coalitiegenoten Leefbaar en D66 was daarvan het ultieme bewijs. Red De Kuip leerde de politiek nog wat: inventieve ideeën komen niet per definitie van bovenaf, maar steeds vaker van onderaf: de werkvloer.