Nieuws

Geen sneer meer naar Zeist, Ajax en PSV. Geen chagrijn over de UEFA en de FIFA. Alsof Jezus geboren was in De Kuip - die sfeer.

Ik heb het anders gekend. Toen Jorien van den Herik nog voorzitter van Feyenoord was, ging er bij het naderen van de nieuwjaarsreceptie een rilling over alle boboruggen. Jorien - ook wel de Grote Kale genoemd - maakte jaar na jaar van zijn speech een kabinetstukje brandstichting. Onder het motto: niemand deugt, leve De Kuip.

Iedereen ging aan het spit, de pausjes van de KNVB voorop. Maar ook Van Praag en Van Raaij en zelfs de immer beminnelijke Riemer van der Velde. Het vuur spatte van de Calimerocasuïstiek van de Rotterdamse preses. Zelf vonkte hij niet mee, hij bleef koud en glaciaal, wat zijn filippica nog huiveringwekkender maakte.

Soms ging hij Johan Cruijff achterna in blinde woede-uitbarsting tegen de kreupelen in Den Haag, van het Catshuis tot het binnenhof. De burgermeester van Rotterdam: Ook zo'n beëdigde nietsnut.

Alleen over de Feyenoordfans bleef de voorzitter mild. Hun vanalisme in binnen- en buitenlandse stadions liet hij onbesproken. Ook daarom was het zo intriest dat Van den Herik door diezelfde fans per spandoek De Kuip is uitgejaagd. Aan het einde van zijn mandaat durfde hij niet eens meer met zijn BMW naar het stadion te rijden. Hij vermomde zich in het Golfje van zijn vrouw, Joke.

We horen al jaren niets meer van de flamboyante ex-voorzitter. Voorgoed staatsverlater, zij het dat hij zich laatst weer beschikbaar stelde als beleidsadviseur voor Nederlands clubs. Ach: virtuele goedertierenheid.

Feyenoord, anno 2013, is volledig gedepolitiseerd. Het lijkt wel of het zich heeft teruggetrokken uit de geopolitiek van voetbal en maatschappij. Als een balkanstaatje, de vrede uitgeroepen.

Over de concurrentie wordt zedig gzwegen. Zeist is niet langer een oord des verderf. En er is het unieke hoofd van Koeman als uithangbord van levensvreugde, gezondheid en boerengeluk. Een kop voor een postzegel. Aan zijn guitige oogjes ontspringen duizenden fonteinen die Feyenoord dit jaar misschien wel naar de landstitel zullen leiden.

Alleen over het financiële plaatje was er op de nieuwsjaarsreceptie nog enig lamento te horen. De omzet ligt 60 miljoen achter op Ajax, 30 miljoen achter op PSV en 20 miljoen achter op FC Twente. Structurele achterstand die noopt tot de bouw van een nieuwe Kuip, heette het.

Een nieuwe Kuip!?

Zoek daar eens een architect bij. De Kuip is namelijk geen stadion, De Kuip is een tempel. Door de eeuwen heen ingewijd als een constructie van hogerhand. De Kuip is een geest, en die ruil je niet in voor meer en beton en meer plastic stoeltjes. Maak dan de tickets een paar centen duurder, laat het Maasgebouw wekelijks swingen, organiseer desnoods een veldrit in de buurt met tienduizend zuipschuiten, en je zit zo weer in het budgettaire wiel van Ajax.

Laat de Kuip de Kuip. Likje verf kan altijd. De afgebroken brokjes agaat zijn zo weer in te voegen. De Kuip is erfgoed, met de even magische klank van Camp Nou en Bernabéu, van Old Trafford en Anfield. Van een geheel andere orde dan de ArenA of de Grolsch Veste.

Feyenoorddirecteur Eric Gudde waarschuwde: "We mogen niet blijven hangen in sentiment".
De Kuip wegezetten als sentiment is blasfemie!